Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.
Summum enÃm bonum exposuit vacuitatem doloris; Quo modo autem philosophus loquitur? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto
Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. De quibus cupio scire quid sentias.
Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.
Bonum integritas corporis: misera debilitas. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Sed ad bona praeterita redeamus.
Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Quid me istud rogas? Quod non faceret, si in voluptate summum
Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se
Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus ha
Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Satis est ad hoc responsum.
Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae.
Quis negat? Quis istud possit, inquit, negare? Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.
Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.
Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Si longus, levis dictata sunt.
Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.